Ëndrrat dhe dashuritë e një jete

Përse e gënjen veten? – mërmëriti ajo. – Ti e di mirë që kalova nga duart e shumë e shumë burrave… Sepse na duhej të hanim. Përherë të janë nevojitur shumë pare. Kurrë nuk më pyete se nga vinin ato pare. Kurse unë i fitoja duke shkapërdarë femërinë time. Sepse asnjë burrë nuk më shtrëngoi në krahë pa e shtrënguar edhe unë mirë e mirë. Por nuk më pyete kurrë; nuk të bëhej vonë. Përse u rrëmbeva me ty? Nuk ta thashë në jetë, ta them në vdekje.