Jeta ime, dashuria dhe gjithçka tjetër

Ndihem si gjithmonë. Aspak ndryshe. Por, nuk mund të jetë kështu. Diçka duhet të jetë ndryshe! Sido që të jetë, jam përpjekur pesëmbëdhjetë vjet të jetës sime për të qenë pesëmbëdhjetë vjeçe. Sidomos viti i fundit ka qenë vërtet shumë i vështirë. Kur je katërmbëdhjetë vjeçe, në njëfarë mënyre ndihesh ende fëmijë. Të paktën të trajtojnë si të tillë. Kur je pesëmbëdhjetë, në të kundërt, je gati e rritur. DUHET të ketë, pra, një ndryshim. Në kalendar shkruhet e zezë mbi të bardhë: Sot është 30 prill, ditëlindja ime. Nga sot kam fiks një vit kohë për të gjetur ndryshimin, nëse ka një të tillë.”