Rruga për në Skelën Uigan

JETOJMË NË NJË BOTË KU KURRKUSH NUK ËSHTË I LIRË, KU VËSHTIRË TË KETË NDOKËND QË TË JETË I SIGURTË, KU NUK ËSHTË ASPAK E MUNDUR TË JESH I NDERSHËM DHE TË MBETESH GJALLË. ” ..shkrimi i librave kërkon jo vetëm rehati e qetësi – e këtë të fundit nuk arrin ta kesh dot në një shtëpi që banohet nga anëtarë të klasës punëtore – por të nevojitet edhe paqe shpirtërore. Por, puna është se ti nuk mund të rregullosh gjithçka, dhe nuk mund ta urdhërosh shpirtin e shpresës nëpërmes të cilit arrihet të krijohet gjithçmos, me atë renë e ligë dhe të zbehtë të papunësisë që të rri pezull. Prapëseprapë, të papunët që ndihen të familjarizuar me librat sidoqoftë mund ta mbajnë veten të zënë me anë të leximit. Por, si t’ia bëjë hallit ai që nuk arrin të lexojë dot pa u munduar?”