Katitzi në gropën e gjarpërinjve

Katitzi është gati nëntë vjeçe. Motra e saj Roza sapo është martuar dhe ka shkuar të jetojë në familjen e saj të re, ndaj Katitzi ndihet shumë e vetmuar. Familja e saj e madhe jeton ende në Norrland dhe babai, bashkë me vëllain më të madh Polin, punon në pyll. Dhe, teksa shkon një ditë për t’i ndihmuar, Katitzi bie në një gropë plot me gjarpërinj. Por, mos u shqetësoni! Gjithçka shkon për bukuri, Katitzin nuk e kafshojnë gjarpërinjtë, sepse, siç thotë babai Taikon, “duhet të ketë lindur me këmishë”. Megjithatë, i frikësuar, babai e sheh këtë ndodhi si një ogur të keq dhe ka frikë se mund t’i dëbojnë nga Suedia. Kështu, me ngut, vendos që me gjithë familjen të shpërngulen për të banuar diku tjetër. Kur mbërrijnë afër Stokholmit, gjejnë një vend të përshtatshëm për të ngritur çadrat. E, pavarësisht prej mallit dhe lodhjes, transferimi sjell edhe diçka të mirë: Katitzi krijon menjëherë shokë e miq të rinj mes fqinjëve: Semin, që e ndihmon të mbajë ujin, dhe zonjën e mirë Saga, që ia del t’i regjistrojë në shkollë atë dhe Lenën. Plot aventura të reja e presin vogëlushen Katitzi!