Një verë italiane

Pas humbjes së të ëmës, Kejti ndihet e shkatërruar. Karola nuk ishte vetëm nëna, por edhe shoqja e saj më e ngushtë. Ajo kishte përgjigje për gjithçka dhe tani që ka më shumë nevojë për të, nuk është më.

Ato nuk mundën të realizonin as udhëtimin e planifikuar në Positano, Itali, një udhëtim që më në fund Kejti vendos ta bëjë e vetme. Sapo shkel në Brigjet e Amalfit, Kejti fillon të ndiejë shpirtin e nënës.

E magjepsur nga deti i paanë, nga peizazhet me bukuri të pashoqe, mikpritja e njerëzve dhe, natyrisht, nga ushqimi i përsosur, Kejtit i duket se pak nga pak rikthehet në jetë.

Pastaj, papritmas, para syve i shfaqet Karola, nëna e saj: e freskët, e bukur, e shëndetshme dhe e rrezitur. Kejti nuk po kupton më asgjë!

Përgjatë një vere italiane, ajo arrin ta njohë vërtetë të ëmën, jo në rolin e nënës, por si një njeri të zakonshëm. Ndërkaq, kupton se ndoshta nuk e kishte njohur kurrë vërtet…