Hajdutja e librave

“Hajdutja e librave” vlerësohet për guximin e Zusakut, një guxim i shprehur më herët edhe në “Unë jam lajmëtari”. Do të lexohet dhe pëlqehet në masë sepse tregon një histori në të cilën librat bëhen thesare. Dhe se askush nuk e kundërshton këtë ndjesi.

Ja një fakt i vogël. Do të vdesësh. 1939. Gjermania naziste. Vendi mban frymën. Vdekja kurrë nuk ka qenë më e zënë me punë se tani. Lizeli, një vajzë nëntë vjeçare, jeton në rrugën Himel me familjen që e birësoi. Prindërit ia dërguan në një kamp përqendrimi. Lizeli vidhte libra. Kjo është historia e saj dhe historia e banorëve të asaj rruge kur nisën të binin bombat.

Një informacion i rëndësishëm. Ky roman tregohet nga vetë Vdekja. Është një histori e shkurtër për: një vajzë, një fizarmonicist, disa gjermanë fanatikë, një boksier hebre dhe shumë vjedhje. Një gjë tjetër që duhet të dini: Vdekja e vizitoi tri herë hajduten e librave.