Regëtimat e dritës së mëngjesit

“Vazhdoj dhe ia përsëris vetes se gjithçka shkon mirë. Po pse më dridhen duart, atëherë?”

Elena nuk është e kënaqur me jetën e saj. Martesa tërhiqet zvarrë, pa pasion dhe pa asgjë të re. Tashmë i shoqi i është bërë si vëlla.(“Nuk jetojmë bashkë, bashkë ne vrasim kohën. Menduam si budallenj se dy fatkeqësi të bashkuara mund t’i jepnin jetë një lumturie.”) E kishte vendosur që më parë se si duhej të ishte jeta e saj: shkolla që duhej të bënte, universiteti, burri me të cilin duhej të martohej… deri edhe ngjyra e divanit. U bë bashkëshorte para se të bëhej femër.