Mërmërima e kroit të moçëm

“Më i moçëm se tërë njerëzit së toku, kroi me sylynjarët gjithë myshk shpërfillte kohën me gurgullima, nuk plakej, as vdiste. Të kishte gojë do të tregonte histori pa fund për miqtë që i deshi, apo i donte ende.